Indeks seansów

It's a Wonderful Life

reż. Guy Maddin / Kanada 2001 / 3’

napisy: polskie i angielskie

retrospektywa: Guy Maddin Archangielsk, Berlin, Collage Party, Drakula: stronice z pamiętnika dziewicy, Fragment szpitalny, Goła lokomotywa, It's a Wonderful Life, It’s My Mother’s Birthday Today, Klapsy dla chłoptasiów, Kroki, Martwy ojciec, Moje Winnipeg, Mój tata ma 100 lat, Najsmutniejsza muzyka świata, Odilon Redon, albo oko wznosi się ku bezmiarowi niby balon przedziwny, Opowieści ze szpitala w Gimli, Ostrożnie, Piętno na umyśle, Serce świata, Sombra dolorosa, Spanky: do nabrzeża i z powrotem, Szkicowniki, Tchórze przyklękają, Wojowniczka Odyna, Wycieczka do sierocińca, Wyślijcie mnie na krzesło elektryczne, Zachwycający, Zmierzch lodowych nimf Indeks cyklu

Instalacja Na kolana, tchórze!

Guy Maddin we współpracy z Jakubem Szczęsnym:

Na kolana, tchórze!

17 lipca -  22 sierpnia 2009

otwarcie 25 lipca g. 22.00

Galeria Design BWA Wrocław, ul. Świdnicka 2-4, Wrocław

O wystawie:

Tchórze przyklękają (2003) Guya Maddina to film do podglądania. W pojedynkę, w ukryciu, przez dziurkę od klucza, przez weneckie lustro. Reżyser w Kinie wykolejonym potwierdza, że stworzył autobiograficzny film, który prowokuje widza do zajęcia pozycji wojerysty. Jest w nim wszystko, czego mu potrzeba: "trochę pornografii, jakieś wstydliwe historie, dowody mojego tchórzostwa itd. (…) Słowo «tchórze» w tytule dodało mi odwagi."

W Tchórzach Maddin przechodzi na drugą, ciemną stronę lustra - bywa, że całkiem dosłownie. Salon fryzjerski (matka!) i lodowisko (ojciec!), dwa miejsca, w których dorastał, stają się - odpowiednio - domem schadzek i kliniką aborcyjną oraz miejscem ponurej zbrodni. Nie sposób odróżnić, co jest biografią, a co biografią alternatywną. "Część rzeczy faktycznie się zdarzyła, podczas gdy inne to zupełne przeciwieństwo. Trochę jak z kubizmem - jednocześnie widać coś z przodu, z boku, z tyłu."

Na kolana tchórze! to zupełnie nowy projekt, przygotowany specjalnie dla 9 edycji festiwalu Era Nowe Horyzonty. Propozycja Szczęsnego to dziesięć tajemniczych kabin (tyle ile części filmu). Ich forma to wypadkowa artystycznych skojarzeń: konfesjonału, szafy, prowizorycznego dziecięcego domku pod stołem w salonie, fryzjerskiego tapicerowanego fotela, etc. Szczęsny wciąga widza w zmysłowe, podejrzane wnętrza, narzucając jednocześnie fragmentaryczny ogląd filmu. Z jednej strony - perwersyjna przyjemność podglądania, związane z nim napięcie, z drugiej - bezpieczne, przytulne kryjówki. Niepozorne konstrukcje, które skrywają rozrzutne i wyzywające wnętrza. Zapraszamy za próg.

Katarzyna Roj i Kuba Mikurda

W filmie Maddina przeplatają się wątki biograficzne oraz fantazje na temat elementów rzeczywistości zapamiętanej z dzieciństwa. Obok siebie funkcjonują swojskie szatnie drużyny hokejowej, płyta hali sportowej, wnętrza prowincjonalnego drewnianego domku wypełnionego neutralnymi meblami, jak i demoniczne wnętrze zakładu "Czarna sylwetka" skrywającego na zapleczu klinikę aborcyjną i dom schadzek.
Oba światy reprezentuje zestaw artefaktów, materiałów i skojarzeń sensorycznych działających zazwyczaj, jako szokujące kontrasty między znajomą codziennością i pociągającą, niebezpieczną fantazją.

Kabiny do projekcji kolejnych części "Cowards bend the knees" mają odzwierciedlać dwoistość wątków i związanych z nimi materialnych przedmiotów łącząc je w jednym obiekcie. Kabina z zewnątrz sprawia wrażenie bliżej nieokreślonego mebla wykończonego skromnymi fornirami, tanią melaminą i postarzałymi lakierami. Kontrastem wobec skromnej zewnętrzności mebli będą ich "luksusowo" wykończone wnętrza, które mają przywodzić na myśl okładziny mebli i ścian zakładów kosmetycznych, salonów fryzjerskich i bardziej podejrzanych przybytków cielesności. Materiały użyte we wnętrzu to tapicerskie panele z czerwonego weluru i skaju.

Widz ma wejść do wnętrza mebla przez uchylne drzwiczki, co ze względu na konieczność pochylenia sylwetki przywodzi na myśl wejście pod stół, gdzie czeka na niego skromny taboret. Usiadłszy wewnątrz i zamknąwszy drzwiczki, zaczyna oglądać film na ekranie o tapicerowanych bokach. Muzyka dobywa się spod ekranu, z zintegrowanych 1,5 watowych głośników. Film odtwarzany jest z odtwarzacza dvd, ukrytego w podwójnej płaszczyźnie "dachu-blatu" nad głową widza. Poprzez otwór w drzwiczkach widz może również podglądać świat zewnętrzny. Otwór nad głową służy wentylacji i pogłębieniu efektu przebywania w kryjówce (np. w szafie lub konfesjonale). Kabin będzie dziesięć, a więc tyle, ile rozdziałów w filmie Maddina.

Jakub Szczęsny

O autorze instalacji:

Jakub Szczęsny

Unikając niekończącej się dyskusji na temat określenia granicy między pojęciem sztuki i architektury woli używać w odniesieniu do siebie określenia "synchronizator" zasłyszanego na płycie grupy AIR.

Od 2001 roku współtworzy grupę Centrala projektując budynki, plany urbanistyczne, wnętrza, wystawy oraz instalacje przestrzenne. Ponadto okazjonalnie uczy w IAAC w Barcelonie, kuratoruje wystawom dotyczącym przyszłości Warszawy i rysuje komiksy. Interesują go animowane obiekty mechaniczne i temat mistyfikacji w sztuce.

Wybrane działania:

-instalacja Współzależność w ramach wystawy Na Okrągło w Hali Stulecia we Wrocławiu (czerwiec 2009)

-projektant wystaw 1,2,3 Awangarda w Warszawie i Bilbao (2006/2007)

-współautor instalacji Pchechong / Sensorama w Jaffie, wraz z grupą Eifo Dana (czerwiec 2009)

-instalacja świetlna Synchronizacja pod Trasą Łazienkowską w Warszawie (2008)

-wystawa na temat Muzeum Historii Żydów Polskich w Beth Hatefutsot w Tel Avivie (2008)

-współredaktor trylogii W for Warsaw wraz z Sebastianem Cichockim i Krzysztofem Nawratkiem (2008)

-projektant dmuchanego pawilonu tymczasowego RED BULL ROOM (2009)

-współautor projektu nowego Instytutu Cervantesa w Warszawie (2008)

-kurator wystawy Synchronicity w warszawskiej galerii IQ (2008)

kuratorzy: Katarzyna Roj, Kuba Mikurda
design: Jakub Szczęsny
produkcja: Marta Kubik

Galeria Design BWA