Guy Maddin (ur. w 1956 roku w Winnipeg) - kanadyjski reżyser i scenarzysta. Samouk, kinofil, zasłynął konsekwentną stylizacją własnej twórczości na filmy z lat 20. i 30., szczególnie tzw. part-talkies.

Większość filmów Maddina powstaje w "garażowych", sztucznych dekoracjach, na czarno-białej taśmie 16mm (z wyrazistym ziarnem, rysami i zanieczyszczeniami). Każdy z nich to swoisty katalog obsesji, zarówno estetycznych, jak i fabularnych (miłosne trójkąty, patologiczna zazdrość, seksualne transgresje, amnezje i amputacje).

Debiutował krótkometrażowym filmem Martwy ojciec (1986). Rozgłos przyniosły mu Opowieści ze szpitala w Gimli (1988), surrealistyczna, czarna humoreska, czerpiąca z kronik lokalnej społeczności islandzkich emigrantów. Opowieści…, wyświetlane przede wszystkim na "północnych seansach", szybko zdobyły sobie oddaną publiczność.

Kolejne filmy, Archangielsk (1990) i Ostrożnie (1992) na tyle umocniły pozycję Maddina, że w 1995 roku odebrał - jako najmłodszy laureat w historii - Medal for Life Time Achievement na festiwalu w Telluride.

Następny krok - zwiększenie budżetu, profesjonalizacja ekipy i współpraca z zawodowymi aktorami, nie wyszły jednak Maddinowi na dobre. Zmierzch lodowych nimf (1997), najdroższy film w jego karierze, okazał się początkiem kilkuletniego kryzysu twórczego, z którego wydobył się dopiero Sercem świata (2000), krótkometrażówką okrzykniętą największym wydarzeniem 25. festiwalu filmowego w Toronto.

Serca świata sygnalizuje zwrot w twórczości Maddina, a raczej - radykalne przyspieszenie, zdynamizowanie montażu i ruchu kamery. Przy okazji późniejszych, quasi-autobiograficznych filmów (Tchórze przyklękają, 2003, Piętno na umyśle, 2006 i Moje Winnipeg, 2007) Maddin częściej eksperymentuje z montażem dźwięku, obrazu i tekstu, próbuje nowych nośników i sposobów projekcji (Tchórze przyklękają jako wielokanałowa instalacja, pokazy Piętna na umyśle z muzyką, dźwiękiem i narracją "na żywo").

"Niektórzy rozpoznali w tej gorączkowej krótkometrażówce (która w ciągu 6-minut opowiada pełnometrażową fabułę), wezwanie, aby obalić ugrzecznione, zwiotczałe kino współczesne, apel, aby wynaleźć kino od zera (…). Może Guy Maddin, ów filmowy gejzer, zdradzał podobne, pełne emocji zapędy od samego początku swojej kariery. Ale kim jestem, żeby to stwierdzić?" - tak o Sercu świata (2000) pisał w żartobliwej auto-recenzji opublikowanej w "Village Voice".

Filmy pełnometrażowe: Tales from the Gimli Hospital (1988), Archangel (1990), Careful (1992), Twilight of the Ice Nymphs (1997), Dracula, Pages From a Virgin's Diary (2002), Cowards Bend the Knee (2003), The Saddest Music in the World (2003), Brand Upon the Brain! (2006), My Winnipeg (2007).

Ważniejsze filmy krótkometrażowe: The Dead Father (1986), Odilon Redon or The Eye Like a Strange Balloon Mounts Toward Infinity (1995), The Heart of the World (2000).

(km)

Zapraszamy do dyskusji o Guyu Maddinie